In De Wensput brengt choreografe/danseres Fleur Notting tekst en dans weer op een organische manier samen. Opnieuw zijn gevoelens van angst en twijfel het uitgangspunt.

Het verhaal draait om vier vrouwen die geconfronteerd worden met hun leeftijd. Hun jeugdige schoonheid beginnen ze te verliezen en hun lichaam vertelt hen dat de tijd dringt om voor nageslacht te zorgen. Op dit punt van hun leven aangekomen, vragen ze zichzelf verbijsterd af hoe het kon gebeuren dat ze nog vrijgezel zijn. Als hun schoonheid helemaal verdwijnt, is dan de kans om hun leven in burgerlijke orde te brengen verkeken?

Tot wanneer kan een mens het roer nog omgooien? Of hoe vaak in zijn of haar leven?

De vrouwen doen een wens bij de put, maar alleen wachten op een wonder lijkt niet genoeg. In de reflectie van het water zien ze zichzelf en blikken terug naar hun verleden. Ligt de oplossing voor hun probleem in meer geduld of moeten ze juist de bron de rug toe keren?
Zoals de emmers water van hand naar hand gaan, worden woorden en beweging aan elkaar doorgegeven. Het is niet altijd duidelijk of we naar vier verschillende portretten kijken of naar één gemeenschappelijk levensverhaal. Soms zijn de vrouwen verbonden als een eenling, soms laten ze elkaar in de steek.

De Wensput is een voorstelling van dans, taal en poëzie, gebaseerd op oerdriften, instinct, kwaadheid, angst en een sprankje hoop. Water begeleidt deze stroom van zintuiglijke prikkelingen als oorsprong van het leven. Water brengt wonderen, maar kan ook het leven wegspoelen.